Paradoks jest jedną ze specyficznych technik stosowanych w dialektycznej terapii behawioralnej (DBT) autorstwa Marshy M. Linehan. Technika ta jest wykorzystywana, między innymi w psychoterapii pacjentek z osobowością z pogranicza, w celu przyciągnięcia ich uwagi i okazuje się, że jest skutecznym sposobem aby tego dokonać...
Linehan zauważa, że pacjentce z osobowością z pogranicza (ang.
borderline personality disorder, BPD) - ilekroć dochodzi do różnicy zdań lub konfrontacji polegającej na rozstrzygnięciu, kto ma rację, a kto jest w błędzie - trudno zrozumieć, że odpowiedź brzmi:
obie strony (albo żadna). Autorka dodaje, iż relacja terapeutyczna okazuje się często pierwszą relacją pacjentki, w której (w czasie konfrontacji) druga strona stwierdza
: "Ja jestem w porządku i ty jesteś w porządku". Ponadto, Linehan podkreśla szczególną rolę i decydujące znaczenie faktu częstego uprawomocniania przez terapeutę w DBT stanowiska pacjentki przy jednoczesnym nie "uleganiu" jej i nie zmienianiu swego zachowania wobec niej.
Terapeuta korzysta z techniki paradoksu, w celu uświadomienia pacjentce, że coś może być zarówno prawdziwe, jak i nieprawdziwe, że pewne odpowiedzi mogą brzmieć zarówno "tak", jak i "nie". Między innymi w ten sposób uczy ją, że wszelka (tylko sama) dychotomia jest sztuczna. Nie wszystko jest tylko czarne lub tylko białe... jest również wiele odcieni szarości.
Oprac. Małgorzata Podniesińska, psycholog
Źródło: Linehan, M. M. (2010). Zaburzenie osobowości z pogranicza. Terapia poznawczo-behawioralna. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Szanowni Państwo
