Katharsis

Gdy stanęliśmy w obliczu traumy lub wyzwań przekraczających naszą zdolność radzenia sobie i staramy się o nich zapomnieć lub trzymać w sekrecie przed innymi, może ucierpieć nasze zdrowie twierdzi prof. Alan Car (Car 2009). I dodaje, że ludzie, którzy byli krzywdzeni jako dzieci, represjonowani jako dorośli lub utracili bliską osobę i którzy nie ustosunkowali się do tych wspomnień mają gorsze zdrowie, częściej odwiedzają lekarzy i cierpią z powodu większej liczby chorób.
Tradycyjnie, proces uwalniania się od traumy poprzez opowiadanie wydarzeń w kontekście związku opartego na zaufaniu nazywany jest katharsis (Car, 2009).
Rezultaty naukowych badań dotyczące efektów opisywania traumatycznych wspomnień, które to badania wykonywał przez ponad dwadzieścia lat James Pennebaker z University of Texas, w Austin prowadzą do jednoznacznych wniosków dla naszego zdrowia:
"Powinniśmy regularnie pisać o trudnościach, które nas spotykają.Gdy piszemy, powinniśmy bez przerwy, nie zwracając uwagi na gramatykę, pisownię czy styl. Powinniśmy pisać o obiektywnych faktach, lecz również o naszych najgłębszych myślach i uczuciach dotyczących tych faktów. Powinniśmy to robić w odosobnieniu, gdzie nic nas nie rozprasza. Powinniśmy pisać dla nas samych, a nie dla osoby zaufanej lub przyjaciela, ponieważ jako jedyny czytelnik naszego opisu możemy być całkowicie szczerzy. Natychmiast po opisaniu trudności możemy oczekiwać, że poczujemy smutek lub przygnębienie, lecz długoterminowo takie ćwiczenie okaże się korzystne dla naszego zdrowia" (Car, 2009).
***
Ze swej strony mogę dodać, że metoda ta jest również bardzo pomocna i skuteczna w problemach związanych z zaufaniem (np. w relacjach damsko-męskich oraz przyjacielskich), jak również sprawdza się w konfliktach społecznych wśród młodzieży (np. szkolna przemoc).
Zachęcam do jej wypróbowania najlepiej wtedy, kiedy pisać będziecie o przeżyciach nie mających znamion psychologicznej traumy...

Margaret P.
Twój psycholog / Your psychologist