- korzeniami byłyby: dialektyka, uważność i behawioryzm
-
pniem: teoria biospołeczna (w
odniesieniu do konkretnego leczonego zaburzenia)
-
największe konary byłyby innymi
stabilnymi częściami: (1) stopień nasilenia zaburzenia i stadium leczenia; (2)
funkcje kompleksowego leczenia; (3) kluczowe strategie związane z uprawomocnianiem, rozwiązywaniem problemów i dialektyką
-
mniejsze gałęzie (czyli tryby
leczenia, kontrakty lub poszczególne protokóły łączące różne kluczowe strategie
terapii) mogłyby być odmienne w zależności od lokalnych warunków, programu albo
populacji. Koncepcyjnie natomiast pozostawałyby zawsze w zgodzie z podstawowymi
zasadami i strategiami dialektycznej terapii behawioralnej (DBT). Tymczasem
terapeuta powinien rozwijać swoje kompetencje z zakresu protokółów
terapeutycznych i strategii poznawczo-behawioralnych.
Oprac. Małgorzata Podniesińska, psycholog
Prywatna Praktyka Psychologiczna
+48 733 580 723
Źródło: "Dialektyczna terapia behawioralna w praktyce klinicznej" (2012)
Oprac. Małgorzata Podniesińska, psycholog
Prywatna Praktyka Psychologiczna
+48 733 580 723
Źródło: "Dialektyczna terapia behawioralna w praktyce klinicznej" (2012)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz