Demencja (otępienie)

Jeśli, być może, masz taki problem
i chciałbyś usprawnić swoje funkcjonowanie
napisz do mnie i umów się na spotkanie.
E-mail:  TUTAJ...

Pozdrawiam
Małgorzata Podniesińska
/psycholog/

Otępienie jest zespołem spowodowanym chorobą mózgu, zwykle o charakterze przewlekłym lub postępującym, w którym zaburzone są takie wyższe funkcje korowe, jak: pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność uczenia się, język i ocena. Świadomość nie jest zaburzona. Uszkodzeniu funkcji poznawczych towarzyszy zwykle, a czasami je poprzedza, obniżenie kontroli nad reakcjami emocjonalnymi, społecznymi, zachowaniem i motywacją. Taki zespół objawów występuje w chorobie Alzheimera, w chorobie naczyń mózgowych i innych stanach pierwotnie lub wtórnie wpływających na mózg.

        Termin „otępienie” stosowany jest zamiennie z terminem „demencja” (Domańska i Borkowska, 2011). Oznacza zespół zaburzeń zachowania wywołanych dysfunkcją mózgową o znanej lub nieznanej etiologii, prowadzący do ogólnego rozpadu funkcji poznawczych, emocji, osobowości oraz społecznego funkcjonowania człowieka. Utrata tych możliwości powoduje całkowite uzależnienie chorego od innych. Obniżenia czynności umysłowych występującego w otępieniu, nie należy utożsamiać z upośledzeniem umysłowym, ponieważ: (1) demencja dotyczy osób, które osiągnęły odpowiedni poziom rozwoju umysłowego, lecz w następstwie działania czynnika uszkadzającego ośrodkowy układ nerwowy (OUN) uległ on obniżeniu;  (2) otępienie jest procesem postępującym.

Otępienie (demencja) nie jest jednostką nozologiczną i może być następstwem wielu (zróżnicowanych co do przyczyn), dysfunkcji mózgu.
Objawy obserwowane w obrazie klinicznym otępienia są uwarunkowane głównie lokalizacją uszkodzenia tkanki nerwowej (w wymiarach: przód-tył mózgowia, prawa-lewa półkula, struktury korowe-podkorowe) i jego rozległością, nie zaś tylko rodzajem schorzenia.

Oprac. Małgorzata Podniesińska