Wdzięczność

Wdzięczność

Wdzięczność - afektywny stan psychiczny, który pojawia się w następstwie zdarzenia ocenianego jako osobiście korzystne, które miało miejsce w związku z działaniem jakiegoś zewnętrznego czynnika.

Wyróżnia się trzy komponenty wdzięczności: (1) uznanie wobec dobroczyńcy; (2) życzliwość (dobra wola) wobec niego oraz (3) pragnienie zrobienia czegoś na rzecz dobroczyńcy (odczuwane często, jako chęć odwdzięczenia się (Trzebińska, 2008).

Francuskie przysłowie mówi, że wdzięczność jest pamięcią serca, a ksiądz Jan Twardowski w swoim pięknym wierszu napisał:

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.
Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście

przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności
wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno.
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny.
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Tymczasem profesor Ewa Trzebińska (2008)  twierdzi, że ktoś zdolny do wdzięczności może powiedzieć…

"Mam za co dziękować.
Często mam okazję przekonywać się o dobroci różnych ludzi.
Do moich osiągnięć przyczyniło się wiele różnych osób.
Doceniam pomoc, jaką otrzymuję.
Często czuję się, jakby wręczono mi prezent.
Staram się odpłacać dobrem za otrzymane dobro.”

Trzebińska, E. (2008). Psychologia pozytywna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.